Kłopoty ze snem w starszym wieku?
Co warto wiedzieć, zanim sięgniemy po pigułkę.
– Najczęściej bezsenność jest współistniejąca, czyli mamy bezsenność i inną chorobę, którą musimy wziąć pod uwagę. W pierwszym kroku przy przewlekłej bezsenności szukamy zaburzeń psychicznych. Są to głównie zaburzenia afektywne i lękowe.
Po 65. roku życia pojawia się jeszcze – nykturia. 50 proc. osób w tym wieku wstaje dwa razy w nocy do toalety, blisko 90 proc. wstaje co najmniej raz.
– Warto o tym pamiętać przepisując silne leki nasenne. Przyjęcie tych leków zdecydowanie zwiększa ryzyko, że w drodze do toalety pacjent upadnie – zwraca uwagę specjalista.
Z bezsennością są powiązane depresja, lęk, ból, ale także pragnienie i głód – szczególnie u pacjentów skazanych na pomoc osób trzecich.
Warto również, by lekarz spytał o zaburzenia oddychania w czasie snu, ponieważ są one przeciwwskazaniem do przyjmowania leków nasennych, szczególnie pochodnych benzodiazepiny. Mając do czynienia z osobą po 65. roku życia zawsze powinno pojawić się pytanie, czy ta osoba ma szanse dobrze spać…
Czy nie jest tak, że jej głównym problemem nie jest bezsenność tylko bezczynność. Niestety większość osób starszych spędza czas przed telewizorem, w pozycji siedzącej lub leżącej. Leczenie bezsenności będzie wtedy trudne.
– Mamy dwa mechanizmy, które zapewniają dobry sen: aktywność fizyczna w ciągu dnia oraz rytm okołodobowy – ekspozycja na światło, aktywność fizyczna i społeczna, rytm posiłków, które wskazują kiedy jest dzień a kiedy noc. Jeśli tego wszystkiego nie ma, to chociaż zegar wskazuje godziny nocne i czas na ułożenie się do snu, organizm nie będzie spał. Biologia nie słucha zegarków, słucha wyznaczników czasu – podkreślił dr hab. Adam Wichniak. Dodał, że często leczenie osoby po 65. roku życia sprowadza się do planowania dnia: pory wstania
z łóżka, która powinna być wczesna; pory położenia się do łóżka, która powinna być późna; zaplanowania śniadania, rozmowy z inną osobą, ćwiczeń, obowiązków.