Alzheimer – wskazówki dla opiekunów
Cierpliwość, uśmiech, dystans – wagę tych trzech „filarów” naszego zachowania wobec chorego podkreślają zarówno opiekunowie, jak i psychologowie.
ATAKI AGRESJI
Postępująca choroba układu nerwowego odbiera choremu zdolność wyrażania i kontrolowania emocji tak, by były one adekwatne do sytuacji. Gdy zaczyna zachowywać się wobec nas agresywnie, najlepiej wyjść do drugiego pokoju albo dać mu do rąk przedmiot, który zajmie jego uwagę.
KŁOPOTLIWE WIZYTY
Najlepiej, gdy chorego odwiedza tylko jedna osoba. Grupowe odwiedziny często przekształcają się w pogawędkę przy łóżku chorego, w której on sam nie bierze udziału. Należy unikać pytań typu: „czy wiesz, kto ja jestem?”, „Jaka jest pora roku?”. Chory się wtedy stresuje, bo bardzo wolno przetwarza informacje.
KŁOPOTY Z UBIERANIEM SIĘ
Gdy problemem jest wkładanie i zdejmowanie rzeczy przez głowę, trzeba wybierać rzeczy elastyczne, zapinane z przodu na guziki lub na suwak.
LĘK O BLISKICH
Gdy np. Chory martwi się, że dzieci zostały same w domu (choć są dorosłe i mają własne rodziny), powiedzmy, że na pewno już się nimi ktoś zaopiekował. Nie przekonujmy, że nie potrzebują opieki.
NADAKTYWNOŚĆ POD KONIEC DNIA
To zjawisko nosi nazwę „syndromu zachodzącego słońca”. Dlatego tak ważny jest stały rytm dnia i unikanie popołudniowych drzemek. Nadmiernemu pobudzeniu sprzyja też oglądanie telewizji – starajmy się, by nie była to jedyna forma aktywności chorego.
NAGŁA CHĘĆ WYJŚCIA Z DOMU
Dobrze jest zapewnić chorego – zależnie od sytuacji, że jego pomoc jest już niepotrzebna, sklep został właśnie zamknięty, że ktoś zadzwonił i przełożył spotkanie itp.
NIESPOKOJNE RĘCE
Chorzy na alzheimera często wykonują irytujące opiekunów mimowolne ruchy. Warto wówczas dać im do rąk odstresowujące „gniotki”.
NIEZDARNOŚĆ
Mimo wszystko starajmy się choremu pomagać, a nie wyręczać go. Tak długo, jak to tylko możliwe, zachęcajmy do samodzielności, choćby na minimalnym poziomie. Zawsze możemy go poprawić, skorygować, posprzątać.
OPÓR PRZED WYJŚCIEM NA SPACER
Chory inaczej odbiera dźwięki – słyszy huk, który go dezorientuje. Zamiast proponować spacer, dobrze jest poszukać celu wyjścia z domu. To może być zrobienie zakupów albo wyjścia z psem. Postarajmy się znaleźć sposób, by to chory podjął decyzję o konieczności wyjścia.
PODEJRZLIWOŚĆ
Osoby cierpiące na chorobę alzheimera często oskarżają innych o kradzież. Dlatego jeśli korzystamy z usług obcego opiekuna, trzeba koniecznie go uprzedzić, że chory może wyrażać takie podejrzenia. Może też chować różne przedmioty i dokumenty, a potem o tym zapominać. Dlatego ważne i cenne rzeczy powinniśmy tak zabezpieczyć, aby chory nie miał do nich dostępu.